Magični mesec januar
Ne samo da januar nije oduvek bio prvi mesec u godini već nije ni postojao kao takav sve do kraljevanja drugog od sedam Rimskih kraljeva Nume Pompiliusa (753.-673. pne). Godina je do tada imala samo deset meseci, počinjala je u martu (Mars – bog rata), završavala u desetom mesecu (decembar, deset) a najhladnije zimsko razdoblje nije se ni računalo u kalendaru!
Neki od nas bi rekli da ovo „neračunanje“ vremena u periodu kada su dani tmurni i hladni kad je vani sivilo a na ulicama „nema ni psa“ zaista ima logike. No iz praktičnih razloga kalendar (računanje vremena) je morao uvažavati zakonitosti nebeske mehanike. Numa Popmilius uveo je u kalendar dva dodatna meseca – januar i februar.
Kako je januar (lat. Ianuarius) dobio naziv po bogu Janusu (bog stvaranja, početka, bog svega) a po nekim izvorima i prema latinskoj riječi „ianua“ (vrata, ulaz) što sve simbolizuje početak, ulaz u novo razdoblje, pa je i bio red da januar postane prvi mesec u godini.
Prvog dana januara započinjala je i Nova godina. Ipak tokom vremena na Evropskom kontinentu početak januara nije uvek bio istoznačan s početkom godine. Tu su se upotrebljavali datumi poput 25. marta (Navješenje) ili 25. decembra (Božić), napokon početkom XVI veka prvi dan januara u Evropi a kasnije i svetu (ponovo) postaje prvi dan Nove godine.
Na prostorima bivše Jugoslavije za januar se koriste još i nazivi – prosinec, sečen, sečenj, sječanj, januar. Na engleskom je to January, na latinskom Januarius. Rimokatolici, Pravoslavci, Jevreji, Kinezi početak godine slave u januaru ali ne i istih datuma, ipak računanje početka godine vezano je za prvi dan januara i kao takvo opšte je prihvaćeno u celom svetu.
Za razliku od nekolicine ostalih meseci čije je trajanje tokom vekova variralo januar oduvek ima trideset i jedan dan.
U januaru dani (razdoblje kada je Sunce iznad horizonta) postaju sve duži, iako je na našim prostorima januar, uz februar, najhladniji mesec u godini.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.